Gezondheid Wombat

Gezondheid

In het wild kan de Wombat 5 tot soms wel 15 jaar oud worden. In gevangschap zijn leeftijden vastgesteld van wel 20 tot 26 jaar oud. Een leeftijd van 31 jaar is de meest uitzonderlijke vastgestelde leeftijd van een Wombat.

Wombats zijn vegetariërs die vanwege hun knaagtanden naast hooi, fruit, groente en brood ook over takken moeten beschikken. Op deze manier wordt voorkomen dat de tanden te lang worden, aangezien deze blijven groeien.

Ziekte

Verwondingen, teken en andere parasieten, overstromingen (die Wombats laten verdrinken in hun holen), droogte, en brand zijn allerlei bedreigingen voor Wombats. Hieronder worden verschillende infectieziekten die bij de Wombat kunnen voorkomen besproken.

Commensale of parasitische soorten die de Wombat als gastheer gebruiken zijn:
  • Progamotaenia diaphana

  • Eimeria wombati

  • Eimeria ursini

  • Ileocystis wombati

  • Macropostrongyloides lasiorhini

  • Phascolostrongylus turleyi

  • Oesophagostomoides longispicularis

  • Oesophagostomoides gilteneri

  • Oesophagostomoides stirtoni

  • Ixodes victoriensis

  • Ixodes tasmani

  • Ixodes holocyclus

  • Ixodes phascolomyis

  • Aponomma auruginans


  • Toxoplasmose
    Toxoplasma gondii is een parasitaire protoza die alleen warmbloedige dieren, inclusief de mens, kan infecteren. De parasiet kan veel verschillende weefsels infecteren wat kan leiden tot symptomen variërend van subklinische infecties tot meerdere ziektes die in heel het lichaam kunnen voorkomen. Toxoplasmose is een veel voorkomende doodsoorzaak in Australische buideldieren. Toxoplasmose kan leiden tot fatale ziekten en tevens chronische infecties die pas tot uiting komen wanneer het dier gestresst raakt. De parasiet kan op twee manier het lichaam van de Wombat binnentreden. Allereerst door besmetting met geïnfecteerde kattenontlasting waarin zich oocyten bevinden. Of via besmetting met bradyzoieten of tachyzoieten die alleen in dierlijk weefsel voorkomen. Omdat Wombats herbivoren zijn en dus geen vlees eten kunnen ze de ziekte alleen oplopen via besmetting met kattenontlasting (oocyten). Ze kunnen deze ziekte na besmetting wel overdragen aan hun jongen (via bradyzoieten of tachyzoieten), ofwel via verticale transmissie.
    Toxoplamose kan een desastreus effect hebben in Wombats die leven in gevangschap. Met name omdat het leven in gevangschap vaak meer stress oplevert. De kans op het activeren van een chronische infectie is daarom hoger.

    Symptomen van toxoplasmose kunnen onder andere bestaan uit: een versnelde hartwerking, ademhalingsproblemen, diarree en anorexia. Maar ook acute dood kan plotseling optreden. Dieren kunnen niet genezen worden tegen de ziekte. Besmetting moet ten alle tijden voorkomen worden.

    Coccidioses
    Eimeria arundeli is een wereldverspreide coccidian parasiet die voorkomt bij de Wombat. Coccidioses komt met name voor bij jonge handopgevoede Wombats, die beginnen met grazen. De jonge handopgevoede Wombats hebben niet dezelfde immunologische afweersysteem als die van wilde Wombats die de moedermelk binnenkrijgen. Bovendien is deze levensfase van het dier vrij stressvol wanneer ze bovengronds/buiten de boel gaan verkennen. Stress kan mogelijk een positief effect hebben voor de Coccidian parasiet.
    Met name diarree of chronische zachte ontlasting en gewichtsverlies. Besmette dieren kunnen behandeld worden met Toltrazuril, het effectieve bestandsdeel in Baycox. (Een voorgeschreven dosis voor Tolrazuril is 20 mg/kg als eenmalige behandeling of 10mg/kg voor 3 opeenvolgende dagen). Een te hoge dosis kan tot de dood leiden. Toltrazuril wordt met name gebruikt voor behandeling met reeds besmette dieren. Amprolium (Coccivet) wordt ook wel gebruikt om de dieren preventief te behandelen tegen Coccidioses.

    Sarcoptic mange
    Sarcoptic mange wordt veroorzaakt door een kleine mijt, Sarcoptes scabiei. Er zijn verschillende afstammingen van de sarcoptes scabiei. De mijt die de Wombat bij zich kan dragen is bekend onder de naam, Sarcoptes scabiei var. Wombati. De Sarcoptes scabiei var. canis komt voor bij honden. De mijten zijn makkelijk overdraagbaar op zowel de hond (inclusief vossen en dingo’s) en Wombats.

    De mijt is makkelijk overdraagbaar naar en van geinfecteerde dieren evenals naar de omgeving waarin het dier mee in contact is geweest. Hoewel de mijten zich liever verspreiden op hun gastheer, zullen ze ook trachten een nieuwe gastheer aan te vallen wanneer de gelegenheid zich voordoet.

    In het wild kunnen vossen de mijt overdragen wanneer zij een hol van een Wombat binnentreden. De Maar ook de geïnfecteerde Wombats kunnen elkaar besmetten. Een hol van de Wombat is een ideaal omgeving voor de Sarcoptic mange om te overleven zonder gastheer. Het is er koel en buiten bereik van direct zonlicht. Onder de juiste omstandigheden heeft een mijt een overlevingskans van drie weken zonder een nieuwe gastheer te treffen.

    De mijt kan ook overgedragen worden aan de verzorgers van de Wombat. Symptomen die bij mensen op kunnen treden zijn: huiduitslag op de armen, benen of buik. Mannen kunnen minder gevoelig zijn voor huidirritaties samenhangend met hun hoger zuurtegraad van de huid (lagere pH) dan vrouwen. De desbetreffende mijt is niet geschikt voor mensen en zal op den duur sterven.

    Ziekte van Tyzzer
    De bacterie Bacullus piliformis (ziekte van Tyzzer) kan voorkomen bij de Wombat. Symptomen die het dier vertonen bij een acuut verloop zijn depressie en waterige diarree. Bij chronisch verloop speelt chronische vermagering een grote rol. Het verloop van de ziekte heeft vaak dood tot gevolg. Stress kan ook hierbij weer een factor zijn van activering van de ziekte. De ziekte is moeilijk vast te stellen. Het kan vrijwel alleen aangetoond worden in pas gestorven of afgemaakte dieren.