Sneeuwuil op Texel

26november2008
Bron: vroegevogels.vara.nl
Half november is op Texel een sneeuwuil gespot, tot grote vreugde van vogelaars. Sneeuwuilen worden zelden in het wild gezien in Nederland, het zijn typische bewoners van de noordelijke streken als Groenland, Alaska, Canada, ...
Noord-Scandinavië en Siberië.
Het is niet duidelijk waarom deze sneeuwuil zover uit de richting is gevlogen. Mogelijk is het vrouwtje op zoek naar voedsel op Texel beland of is ze met de wind meegevlogen. Het dier ziet er goed gezond uit en kan makkelijk overleven op het eiland. Er is voedsel genoeg. In het wild eten sneeuwuilen lemmingen en muizen, maar ook konijnen, zeevogels en vissen.

Sneeuwuilen (Bubo scandiacus) zijn bijzonder goed aangepast aan de koude streken waar ze leven doordat ze vrijwel geheel bevederd zijn. De snavel is kort en alleen het puntje steekt uit. De ogen zijn beschermd door lange wimpers. Ook de poten van de uil zijn beschermd, de veren lopen door tot op de klauwen. Onder de dekveren zit een onderlaag van zeer fijne donsveren en de kern van de veren is hol waardoor warme lucht opgeslagen blijft.
Sneeuwuilen zijn ongeveer 60 cm groot en hebben een spanwijdte van 1 meter. Hierdoor kunnen ze prooien zo groot als hazen vangen. De uilen jagen door stil te zitten op een plek met goed zicht. Prooien verraden zichzelf door beweging waarna de uil laag over de grond komt aanvliegen en zich op de prooi laat vallen. De prooi wordt met de uitgestrekte klauwen gedood.